Member Dmytro Fedorenko (better known as Kotra), sent sample food by his comrades to do with what he will, seems hellbent on chewing his curd twice, the better to masticate those sound files into disinterred mulch. Why this propensity for sonic violence when all diplomatic sonic means are seemingly nexhausted? To give the people what they want, I guess—Fedorenko is nothing if not accommodating. Base materials such as melody, harmony, or rhythm are not just jettisoned they’re nonexistent; all is random noise, power surges eclipsing red zones, caustic sharks of distortion, scattergun sound effects, hiccupping software, pilfered plug-ins. Unruly and witless digital lifeforms left in Critikal condition. Darren Bergstein
Review
Andrey Kiritchenko – Stuffed With/Out
By now the name Andrey Kiritchenko should be a household name. Playing concerts all over the world and releasing very fine discs. Here he presents another one, on his own Nexsound label, in a very nice cover. The cover credits read ‘guitar, processing and field recordings’ and moving further into the world of glitchy ambient music. However the guitar remains a clear feature. In most of the tracks the guitar is clearly recognizable as such. Whatever computer processing Kiritchenko employs it remains an ornament to his playing. It’s been pushed towards the back of the recording, while the guitar stays clearly in the front. Field recordings might be in there too, but then they too are not easy to detect. Turning his music in favor of the guitar he plays the ambient card more than the microsound one, and the music surely benefits from that. Kiritchenko comes closer to the music of the likes of Japanese musicians on labels such as Spekk and Noble, or the German Flim. The microsound aspect is reduced, but not entirely gone, and as such it means that the music made an interesting step forward, while still staying (or perhaps more than before) inside the traditional offerings of ambient music. (FdW)
Alla Zagaykevych – motus
There’s plenty to admire and enjoy among the five substantial pieces on Motus, the new album from a Ukrainian woman composer whose activities range from playing folk to setting up an electronic music studio at Ukraine’s National Music Academy. Alla Zagaykevych’s work carries a whiff of the conservatoire and the sometimes heartless world of academic electroacoustic music, but for all her confident manipulation of modernist idioms, she never disguises the fact that there are real human beings involved. Motus’s title track is a seething writhe of electronica. Occasionally we hear the good old-fashioned sound of university music studios, what I think of as cuckoo clocks being smashed up with tubular bells, but otherwise Zagaykevych’s palette is more swirling cauldron than hardhat junkyard. She paints powerful sound images which lead to a scalp-stretching climax ten minutes in. Pagode pits the recorders of Jorge Isaac against live electronics, while Heroneya does the same with a quartet of cello, violin, piano and bassoon. Plenty of drama here, though I confess that when the electronics arrived I got an image of a tide of alien slime engulfing a Midwich Cuckoos-type village (the rural bassoon, perhaps), and this image was hard to shake off. There’s also a trio for violin, guitar and accordion, which moves playfully from Webern’s world to meditative moments. Best is the cello duet Gravitation, beautifully performed by Duo Violoncellissimo – no straitjacket here as Zagaykevych achieves the effervescent, skedaddling brio of an improvisation, coupled to the organised synchronicity of composition. Several times Zagaykevych contrives sublime endings to her pieces. In particular the album’s closing minutes, a reverie of high harmonics, show a composer moving from mastery of modernist style into something more personal.
BY CLIVE BELL
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
What makes me think of rough 90’s eastcoast-hip hop when listening to the zavoloka+AGF-record i just received? i don’t think that rap-music is a great influence for the artists at this album, and strictly focusing on the music there are no hidden links between, let’s say,*the wu-tang clan* and this female super-group of electronica. you know what? i think it’s the uncompromising way, antye and katia mix up their harsh sound, this snoting out the beats, the concept of jamming to a steady pulse of various bpm and recoding what happens.
don’t get me wrong- there’s a huge difference between the RZAs peaking finger-snaps and those rumbling beats you can hear on nature never produces the same beat twice. antye is into (more or less) electronic music since the early nineties and katia also released enough tracks to know about ‘good production’. it’s a strict decision to let the tracks appear like they came to be, like carefully cultivating the weed on yr frontdoor pavement instead of cloning a rose, if you want to stick to the biological concept of the album. their tracks grow like grass, trees, like magic peas to heaven, from kiew to berlin and vice versa.
i admit: you have to listen with some good will to cover the specific beauty of this record. but there are so many things happening in the 50 one-minutes songs! if you’re familiar with the solo-works of AGF and zavoloka, you will recognize many of katias semi-tonal synth-sounds, the flute-samples, her harsh singing. antyes voice is also present in the mix, altered with some effects. still the use of human voices gives some hold in the storm of musical particles the listener gots to put in order. due to that, the sparingly use of harmonies emphasizes the melodies if there are some. nature never produces the same beat twice is a quite rhythmical album, but the subtle harmonic surplus makes it outstanding and special. far too fragmentary to be called the future sound of electronica, but one of the most exiting records of abstract electronic music i was allowed to listen to for the last few months. 8
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
Eine sehr extreme knisternde verkaterte Platte, die man irgendwo zwischen russischem Chanson und vertracktem digitalem Beat-Experiment verorten könnte, wenn sie einem nicht ständig aus den Fingern springen würde. Die Tracks sind konsequent nicht viel länger als eine Minute und verstehen sich deshalb aber trotzdem weniger als Skizzen, wobei ich mir gut denken kann, dass irgendwo im Hinterkopf die obskure Idee eines DJ-Tools, das diesem Jahrtausend angemessen ist, herumschweben könnte. Definitiv eine CD, die etwas Grundlegendes hat und nicht das geringste Problem Konzept und Musik in Einklang zu bringen.
Bleed
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
Niemka i Ukrainka zaczęły współpracować, gdy ta pierwsza usłyszała nagrania tej drugiej znalezione gdzieś w czeluściach internetu. Po kilku wspólnych występach okazało się, że rozumieją się ze sobą tak dobrze, że chcą dalej wspólnie działać. Efektem współpracy jest wydana niedawno przez Nexsound, wyprodukowana w studio Vladislava Delay’a White Room, płyta „Nature never produces the same beat twice”. Zawiera ona 50 miniaturek, z których każda jest poświęcona jednej roślinie, z pięciu grup, które stanowią niejako kolejne rozdziały albumu – łąka, drzewa, zioła, krzewy, kwiaty. Dyrektywą jaka przyświecała artystkom przy nagrywaniu tej płyty było zdanie: ‘Tworzyć techno niczym drzewa, bo natura nigdy nie produkuje tego samego beatu dwa razy’.
To hasło obrazuje zamierzenie Zavoloki i AGF – chęć ożywienia formuły muzyki silnie zrytmizowanej, o powtarzalnych strukturach. Panie widzą to trochę inaczej – z bacznej obserwacji natury wyciągają wniosek, że nawet to co się powtarza i wydaje się bardzo podobne, nigdy nie jest takie samo. I właśnie taka jest ich muzyka – w każdej kompozycji rytm jest silnie zarysowany, ale zarazem poddawany sporym deformacjom, nadwerężany. Beat jest na tym albumie bardzo ważny, ale to co dzieję się wokół niego trudno jest przeoczyć. Mamy eteryczne zaśpiewy (teksty z folkloru ukraińskiego, nazwy roślin), metaliczne drony, skrzypienia, sprzężenia, kilka razy przetworzone dźwięki instrumentów ludowych. Rytmy są najczęściej z sortu tych ciężkich, głębokich, AGF zdecydowanie oddala się od zwiewności swoich solówek, jak „Westernization Completed”. Choć z drugiej strony nie jest to, jakiś hardkor nie do zniesienia, czasem na myśl przyjdzie „Afx237 V7” – choć zwykle nie jest aż tak gęsto. Sądzę, że fani Autechre, koślawych bitów ze stajni Mik.Musik, no i rzecz jasna dotychczasowych dokonań obu pań, powinni śmiało uderzać w „Nature never produces the same beat twice”.
Już marzec, to chyba najwyższy czas, żeby zaczęły pojawiać się pierwsze dobre płyty. Do nich na pewno mogę zaliczyć zbiór 50 migawek z podpatrywania nieprzeniknionych fenomenów natury, który Zavoloka i AGF dźwiękowo przekładają na materię gęstą, absorbującą uwagę, nie pozbawioną zarazem harmonii, pewnego pociągającego powabu, uroku. Piotr Tkacz
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
Katja Zavoloka and Antye Greie Fuchs (AGF) are on a real roll at the moment, producing work both in solo and collaborative configurations that ranks with the best electronic music out there. Fuchs has most recently been seen working with The Lappetites alongside Eliane Radigue and Kaffe Matthews, while Zavoloka’s duo album with Nexsound artist Kotra was an exemplary demonstration of live laptop adventurism. Nature Never Produces The Same Beat Twice is their first venture as a duo. The remit of the collaboration was to produce a form of what they somewhat misleadingly term “powerful Techno”, which would mirror the organic structures found in the natural world. Both have displayed such pastoralism in their work before (indeed AGF’s Explode, recorded with Vladislav Delay in 2004, actually carried a dedication to “nature”), but never so explicitly as here. Comprising 50 one-minute tracks grouped under five headings – Meadow,Trees, Spices, Bushes and Flowers – the album really does exude something of the variegated, organic quality of flora {and a single appearance of fauna on “Bee In The Tree”). At first, the tracks blur together like dense foliage, but listen more closely and the detail reveals itself. Each piece has its own structure quite separate from the others, an astonishing feat considering the number of tracks here, but also includes elements that find echoes elsewhere, a sonic analogue of the patterns and repetitions found in nature. That’s not to say that the album is all process and no action. This would be great stuff even without the contextual. Using theme, a whirligig of cut-up voices, splattering beats and sprays of glitched-out waveforms. This is nature as relentless, bustling activity rather than bucolic calm, a document of great vitality and joy.
Keith Moline
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
This collaboration was waiting to happen: the leading lady of glitch poetry Antye Greie Fuchs, aka AGF and upcoming star on that scene Kateryna Zavoloka. These women know eachother since 2003 and they have played together in concert in France and Belgium, developing the concept Techno Like Trees. Now this is worked out, or rather sketched out, in fifty short, one minute pieces, each dedicated to a certain plant. There are five subgroups: trees, bushes, meadow, flowers and spices. The names of the plants are sung in either German, Ukranian and English, but are usually to cut up to be understood. It doesn’t matter really, what plant is what, unless of course you are a connoisseur of these matters (which I am not at all). This singing is set to one rhythmic pieces that is sometimes ongoing for a minute, but also at other times is totally broken up, and I must admit that doesn’t help to enjoy the CD that much. The whole thing, fifty tracks in as many minutes, is already a guarantee that for a more sketch-like approach, but for the more chaotic pieces this makes matters even less easy. But some flowers are beautiful blossoming and you would want to keep that going for some more time than just that one minute. The repeat button is always a handy feature here, but the ‘next’ button also has it’s proper function. Maybe an all female remix project would be an option. (FdW)
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
Kiedy Antye Greie-Fuchs usłyszała w Internecie nagrania ukraińskiej producentki Kateryny Zavoloki, tak ją one zainteresowały, że skontaktowała się z nią i zaproponowała współpracę. Podczas kilku wspólnych występów obu pań, narodził się pomysł zrealizowania concept-albumu, który dedykowany byłby przyrodzie – wielości występujących w niej form biologicznego życia i ich nieprawdopodobnej wręcz niepowtarzalności. I oto jest: “Nature Never Produces The Same Beat Twice” – wspólny projekt Zavoloki i AGF, opublikowany przez ukraińską wytwórnię Nexsound, prowadzoną przez muzyka i wydawcę Andreya Kiritchenko. Na zawartość muzyczną krążka składa się pięćdziesiąt trwających około minuty nagrań, które podzielone są na pięć segmentów – “Trees”, “Bushes”, Meadow”, “Flowers” i “Spices”. Punktem wyjścia wszystkich kompozycji są laptopowe struktury rytmiczne, poddane radykalnej dekonstrukcji. Część utworów układa się w ekstatyczne erupcje poprzeplatanych ze sobą mikro-dźwięków, które tworzą gęste od cyfrowych brzmień miniatury (“Mak”). W innych kompozycjach pojawia się więcej przestrzeni – wyraźniej słychać wtedy bity, wywiedzione z tanecznych estetyk – techno (“Schafgabe”), 2stepu (“Zhuravlyna”) czy funku (“Ordinary Grass”) – choć i tak mających zdeformowany na laptopową modłę charakter. Sporo utworów sięga swymi korzeniami postindustrialnych eksperymentów z hałasem – ot, choćby chrzęszczący “Kashtan” czy mechaniczny “Dubeiche”. Osobliwy koloryt nadają tym nagraniom wokale – szczególnie te w wykonaniu Zavoloki, czerpiącej pełnymi garściami z bogatej skarbnicy ukraińskiego folkloru (“Air”). Wszystko to układa się w cyfrowy mikrokosmos, oddający w perfekcyjny sposób swoją wielowątkowością złożony świat otaczającej nas przyrody.
PAWEŁ GZYL
Zavoloka-Agf – Nature never produces the same beat twice
Die Kiewerin Katarina Zavoloka und AGF, auf die CD-Werdung der Zusammenarbeit dieser beiden Klangkünstlerinnen habe ich wirklich mit einiger Ungeduld gewartet. Das Resultat ihrer bereits seit 2003 bestehenden Freundschaft kulminiert in einer großartigen CD. Nicht weniger als 50 Pflanzen werden in jeweils etwa einer Minute beschrieben. Ihr nach sorgfältiger elektronischer Bearbeitung dem menschlichen Ohr nicht mehr verständlicher Name bildet Gerüst und Basis zugleich. Die Untergruppen “Gräser, Bäume, Gewürze, Sträucher, Blumen” geben dem vom technoiden Cut-up-Gewitter zunächst überforderten Gehör eine schwache Orientierung. Trotzdem ist jede Sekunde die Anstrengung wert!
*****